Weg van de bewoonde wereld

Voor wie dacht dat het leven in een provinciestadje in Cambodja 'weg van de bewoonde wereld' betekent, die komt bedrogen uit want het kan nog verder weg.
70 Kilometer van hier - 50 over (snel)weg nr 4, 15 km over een secundaire asfaltweg en 10 km over een zandweg - bevindt zich een community (soort van gemeente) die bestaat uit 9 dorpen. Deze community heeft ecotoerisme met homestay en dat is behoorlijk uniek voor Cambodja. De community is zo ecologisch en organisch mogelijk, wat wil zeggen dat ze een zijn met wat de natuur hen te bieden heeft en daarmee verdienen ze hun brood. En met het geld dat wordt verdiend met het toerisme, ondersteun je de dorpelingen met hun activiteiten en dus in hun bestaan. Ik ben enorm fan van dit soort 'ondernemingen' dus het werd de hoogste tijd om er eens een kijkje te gaan nemen. Ik geloof ook enorm in samenwerking tussen diverse organisaties die allemaal in dezelfde sector werkzaam zijn. In ons geval is dat de horeca, al zegt dat woord hier niets. En in geloof ook in het delen van kennis, zeker als het gaat om mensen die van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen versterken. Natuurlijk, ik ben hier de buitenlander die voor niets werkt en in hun ogen is gekomen om het leven voor hen te vergemakkelijken en veraangenamen in mijn rol als de manager hier en dat werkt ook maar de docent in mij vindt kennis en kunde heel belangrijk. Eigenlijk heb ik de perfecte job hier: ik doe nieuwe ervaring op in het managen van mensen en talenten en kan mijn eigen eerder opgedane ervaringen en kennis delen met de Cambodjanen. En wat nieuw is voor mij en waar ik niet zo heel goed in was maar nu wel verschrikkelijk leuk vind, is het netwerken. Dus het gaat goed met mij, voor een iedere die daarvan nog niet overtuigd was. De zon doet zijn werk, evenals de mensen en de omgeving en nu meer specifiek de hangmat en temperatuur (33 graden in de schaduw met een heerlijk briesje, al liggend in een hangmat). Wat een verschrikkelijk leven heb ik toch, hahaha.

Ik ben dus 2 nachten 'weg' geweest en heb die nachten doorgebracht in een echt Khmer huis bij een echte Khmer familie die geen woord Engels spraken. Mijn Khmer heeft zich nog steeds niet zo heel veel verder ontwikkeld dan hallo, hoe gaat het en dank je wel, tot ziens. Oh ja, en inmiddels kan ik ook tot vijf tellen ;-).
In Chambok (het dorp ver van de bewoonde wereld) gaat het leven gewoon door, toeristen of geen toeristen en dat is precies zoals het moet zijn. Dus moeder de vrouw begint gewoon om 5 uur 's ochtends met het maken van de noedels die ze elders aan de man probeert te brengen. En de man brengt zijn tijd thuis door met het bouwen van een nieuw onderkomen voor het kleinvee. Verder was er nog dochter Ina die niet naar school ging en dus thuis wat rondhing en af en toe ook wat deed. Dochter Ina is een tiener en dat kost op zich al de nodige energie dus voor overige zaken was geen energie. En niemand die zich er druk om maakt. Geen straf om het niet naar school gaan en ook geen druk om dan iets anders te moeten doen. Wat een leven, een beetje de hele dag rondhangen. Ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ze in mijn ogen wel wat meer met vriendjes en vriendinnetjes had mogen 'ronghangen' maar wie ben ik om daar iets van te vinden? Als zij zich op deze manier prettig voelt, is het prima. En zo niet, dan is zij ook de enige om daar iets aan te doen. Dus iedereen ging gewoon zijn gang, evenals ik. Voor mij bestond het leven even alleen maar uit het zorgen dat ik op tijd in het communitycentre was voor de maaltijden en het besluiten welke leuke activiteiten ik zou gaan doen. Eerlijk gezegd waren 2 dagen niet genoeg om mezelf helemaal op te laden maar ik ga ook zeker nog een keer terug, met de intentie om langer te blijven en wie weet wat te gaan doen. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen, we zullen zien wat er nog op mijn pad gaat komen waardoor mijn plannen ineens kunnen wijjzigen.
De planning is om in ieder geval een deel van mijn medewerkers mee te nemen naar Chambok, enerzijds om even 'weg' te zijn en anderzijds om hun kennis en horizon te verbreden. Ik verwacht dat te kunnen doen in de komende maand. De maand daarna is Khmer nieuwjaar en een paar weken daarna is het einde van mijn 6 maanden stage. Genoeg dingen in de planning om naar uit te kunnen kijken en ik ben heel benieuwd naar al deze dingen. Ik kijk er naar uit en tegelijkertijd geniet ik van elke dag omdat er elke dag wel iets anders dan anders is.

Neem de eerste middag en avond in Chambok. Een hernieuwde kennismaking met Sergey uit Slovenië die al eerder vanuit Kampong Speu naar Chambok was afgereisd en daar op mij zou wachten, alvorens verder te fietsen. Daarnaast kennismaking met Sam, een van de gidsen van Chambok en een geweldige entertainer. En kennismaking met andere reizigers: Larisa en Jen uit Australie en Dave van Engeland. Met hen ben ik 's avonds naar een housewarming party geweest die meer weg had van een bruiloft. We werden daar als celebraties onthaald, alsof we van een andere planeet kwamen. Vermoedelijk waren ze zeer vereerd met onze aanwezigheid en we moesten vooral veel en met iedereen dansen. Superleuk en veel plezier gehad!
Oh ja, in Chambok is wel electriciteit maar absoluut geen straatverliching dus de maan en sterren zijn schitterend zichtbaar wanneer het onbewolkt is - en dat was het! Waanzinnig mooi om in het aardedonker te lopen, in goed gezelschap en verlicht door de maan en sterren.

De dag erna had ik een hele dag in de bergen gepland met een gids en dat was een andere, geweldige ervaring. Het dorp was al 'weg van de bewoonde wereld' maar om met een gids en een hond als begeleiders in de bamboejungle naar de top van de berg te klimmen ... het was mijn volgende wow-ervaring. In de jungle zijn geen paden, geen spoorzoekertje spelen maar meer spoormakertje. Voor mijn gevoel dan maar natuurlijk wist mijn gids de route. En anders was er altijd nog de hond ;-). Het was heerlijk om in de jungle te zijn en daar te gaan waar niemand was geweest. Ik heb absoluut mijn grenzen verlegd zonder ook maar enig moment bang te zijn geweest. Voor mijn gevoel was er ook geen enkel reden om bang te zijn al schoot het wel een paar keer door mijn hoofd dat er zich daar geen calamiteiten moesten voordoen. Ik ben inmiddels zover 'verbuddhistischt' dat ik dat gevoel kan omzetten in karma. Het is voor mij blijjkbaar nodig om daar te zijjn, op dat moment en op die plaats met wat er dan ook gebeurt. Als dat niet het geval was geweest dan was ik daar ook niet geweest en als daar wel iets dramatisch gebeurt dan is dat ook iets wat zo moet zijn. Ik vind dit echt een heerlijke manier van zijn, voor mij de beste manier om mezelf te kunnen zijn. En het is waar wat ze zeggen, een dag in de natuur, een zijn met de natuur verlaagd je stresslevel en herlaadt je eigen batterij.

Zoals in wel meer bergen het geval is, was ook hier een enorme waterval en nog een paar kleintjes. De enorme was prachtig, ik ben altijd onder de indruk van het neerstortende water en kan daar uren zitten en tot rust komen. Dat gold overigens absoluut voor een overhangende rotsformatie met een uitstekend rotsblok van 1m2 om op te zitten ... voor je uit kijken en alleen het blauw van de lucht zien terwijl de bewoonde wereld zich ver beneden je bevindt. Dat was een andere wow-ervaring en ik begin mijzelf te zien als een verzamelaar van dit soort ervaringen.
Halverwege mijn jungle-bergwandeling in een bergstroom met kleine waterval ook nog heerlijk gezwommen, onze meegebrachte lunch genuttigd en een klein uurtje gerelaxt in de zon. Siesta! Waanzinnig!
Vandaag na het ontbijt heb ik mijn eerste souvenir zelfgemaakt: een rotan armband en ring. En om te zeggen dat het moeilijk was ... nee, absoluut niet en het is geweldig om letterlijk de betekenis van ecotoerisme te ervaren. De natuur geeft je alles wat er nodig is en dat is echt genoeg om van te kunnen leven.

Eigenlijk wilde ik nog niet terug maar ik had beloofd aan mijn 'staff' om niet langer weg te blijven dus na de lunch stond voor mij een brommertrip van 25 km op het programma, naar de doorgaande weg om van daar een lokaal busje te nemen naar Kampong Speu. Van mij had die brommertrip best tot Kampong Speu mogen duren en ik ben heel benieuwd of ik spoorvindertje ga spelen als ik hier mijn brommerrijbewijs heb gehaald want ook dat staat nog op de planning. Ik heb er zin in!

Ik wens al mijn lezers een heel fijn weekend en weet dat bij jullie de zaterdag halverwege is. Hier is het avond en wordt het tijd om te kijken of ik iets te eten kan regelen. Dat komt vast goed, daar twijfel ik geen moment aan.

Heel veel liefs gewenst vanaf de andere kant van de wereld!
En ja, ik mis jullie dus ik zou zeggen ... kom maar deze kant op, als je in de gelegenheid bent. Je bent altijd welkom!!!

Liefs,
Anne-Marie

Oh ja, de foto's volgen later ;-)