De ontdekking van Kampong Spoe

Vandaag weer een nieuwe ervaring met de Cambodjaanse leefstijl: ik heb de public bus genomen, de bus waar ook de Cambodjanen zichzelf mee verplaatsen. Ook dat is prima te doen, niets mis mee. Mijn instelling is: als het goed genoeg is voor de Cambodjanen dan is het ook goed genoeg voor mij. Goed, ze kijken de eerste keer wel een beetje vreemd maar dat went wel. En kijken doen ze toch, overal waar ik met mijn blanke huid rondloop. Niet omdat ze perse iets van me willen maar omdat ze het wel interessant vinden. Nou ben ik niet bepaald de enige met een blanke huidsklear, in ieder geval in het hostel niet. Er is een grote groep Amerikanen die hier voor 10 dagen zijn om vrijwilligerswerk te doen. Het zijn jongeren die een zogenaamd tussenjaar doen tijdens hun studie, of net voordat ze gaan studeren en voor hun het echte leven gaat beginnen. En er zijn nog 2 Amerikaanse meiden die hier een heel project doen om te leren over de financiele kant ervan. Zij blijven ook nog een tijdje.

Zondag in Cambodja is toch anders dan zondag in Nederland. Het leven gaat hier gewoon door op zondag, alleen de officiele instanties zijn gesloten, zoals het postkantoor, de meeste scholen en ambassades. Maar verder gaat alles gewoon door; blijkbaar werkt dat zo in een boedistisch land. Ik vind het wel relaxt, als ik iets nodig heb dan kan dat dus gewoon.

Kampong Spoe is overigens geen wereldplaats, tot dusver is het enige wat hier leven in de brouwerij brengt de plaatselijke markt. Je moet daarbij wel even je westerse idee van wat een markt is, loslaten. En als je denkt dat Apeldoorn een grote markt heeft ... in vergelijking met hier is dat nog klein.

Nog een andet verschil: de markt is hier overdekt en donker. Het was me al bekend maar ze vinden hier de zon niet echt fijn en om die reden is het dus overdekt. De basis van de markt is een grote hal waarin heel veel verschillende zaken aan de man of vrouw worden gebracht. Aan de rand van de hal bevinden zich ook kramen en je kunt vanaf verschillende kanten de hal in. Ik heb nog geen logica kunnen ontdekken in wat waar is en het is me ook nog niet gelukt om 2 keer langs dezelfde kraam te komen. De meeste verkopers op de markt bieden hun waar aan op ongeveer 4 vierkante meter gemiddeld.

Wat ben ik zoal tegengekomen op de markt? Naast - het voor Nederland gebruikelijke - groente en fruit, ook vlees, vis - zowel dood als levend - levende krabben, schelpen (ik ben er nog niet achter wat ze daar verder mee doen), slippers (dat is hier het nationale schoeisel), tassen, hoeden, kleding, complete naaiateliers, de stoffen waar de kleding van gemaakt is en de benodigdheden.
Verder wordt er op straat van alles verkocht, van speelgoed tot televisies en computers. Winkels zoals in Nederland zijn er sporadisch, die moet je met een kaarsllichtje zoeken. Wat overigens wel leuke shops zijn, zijn de 2500 shops waar alles wat ze verkopen 2500 riel kost. De riel is de locale munteenheid en omgerekend is 1 euro ruim 5000 riel. In de 2500 shops verkopen ze ook van alles, behalve verswaren. Het is een soort van Action, zeg maar, maar dan veel kleiner.

Wat koop je zoal voor 5000 riel? Een zonnehoedje bijvoorbeeld,, een halve kilo mandarijnen of 2 biertjes. Als 1 biertje 0.50 euro kost, kun je je voorstellen dat je hier als Nederlander voor weinig geld behoorlijk dronken kunt worden. Je kunr er ook 2 broeken en 2 shirts voor laten wassen, heb ik uitgevonden. Ik weet nog niet of dat de noodzaak om een wasmachine te hebben, opheft. Dat laatste zal wel afhangen van het salaris dat de gemiddelde Cambodjaan verdient in combinatie met de kosten voor aanschaf van zo'n ding en of je ben aangesloten op de waterleiding. Dat is voor veel mensen hier nog niet zo, zeker niet op het platteland.

Over water gespsroken, tot nu toe ben ik alleen nog maar kranen tegengekomen met 1 knop en je raadt het al: de koude. Nou maakt dat hier niet zo heel veel uit, meestal is het 30 graden of meer en dan is koud douchen echt geen straf. En wat er niet is, is er gewoon niet. Simple as that :-) en schoon word je ook met koud water wel, zolang je niet in de motorolie hebt gerold.
In Phnom Penh in het hotel was wel warm water maar dat was dan te regelen met de boiler. Het heeft wel een dag geduurd voordat ik daar achter was, hahaha.

Schoon drinkwater is een van de speerpunten van SSF en is daarnaast ook een milleniumdoel. Ik zal er waarschijnlijk nog wel een blog over schrijven.

Ik ga nu nog even genieten van mijn ice biertje met rietje, wens iedereen een fijne zondag. Hier is het weekend al weer bijna voorbij en morgen wordt er ook hier weer gewerkt.

Geniet van de foto's en tot de volgende keer!

Anne-Marie.