's lands wijs, 's lands eer

Als je in een nieuw land verblijft, krijg je dus ook te maken met nieuwe gewoontes. En laat ik dan maar eens beginnen met het eten want er zijn toch een aantal dingen die ik nog nooit had gegeten maar hier wel eet/heb gegeten. Allereerst is dat slang van de bbq, eigenlijk een minislang maar evengoed ... Het is en blijft een slang(etje) maar het smaakte niet slecht. Er zitten wel veel graten in, net als bij vis en het vlees moet je daar vanaf peuteren, met je vingers. Snake on a stick was het :-)

De dag dat ik hier in Kampong Spue ben aangekomen, kreeg ik ook meteen een delicatesse voorgeschoteld: babyduck. De vraag was of ik dat weleens had gegeten en tja, ik wist het eerlijk gezegd niet. Toen ze naar de eieren wees, dacht ik: ja, natuurlijk - dat is een babyeend in het vroegste stadium. Ik vroeg me ook meteen af wat er zo speciaal zou zijn aan het eten van een eende-ei. Dat kan nooit veel anders zijn dan een gekookt kippe-ei. Jaja, ik wist toen nog niet wat ik zou gaan eten. 10 minuten later komt een van de serveersters naar me toe met een ei en ze liet me zien hoe het gedaan moest worden. Het kopje eraf tikken en dan met een lepeltje eten, net als bij ons. Alleen ... wat er in het ei zat was niet wit en geel, zoals ik dat ken maar ... er zat echt een duidelijk herkenbaar klein beestje in het ei. Probeer je er asjeblieft niets bij voor te stellen, ik denk dat je het dan onsmakelijk vindt maar het was echt best lekker (zogezegd, heel lekker). Tja, zo gaat dat soms.

Deze week heb ik ook gegeten wat de zwervers hier eten. Nee, niet uit de vuilnisbak. De natuur biedt hier genoeg andere dingen die veel gezonder zijn dan het eten uit een afvalbak. Overigens heb ik die hier nog niet zo veel gezien dus dat zal niet meevallen om daatuit te willen eten.
Ik was met een van jongens van de staf van ssf om mee te helpen bij een project, samen met het Amerikaanse team. Iedereen werd links en rechts gebeten door gigantische rode mieren. Uiteindelik kwamen we erachter waar ze vandaan kwamen: er hingen verschillende mierennesten in de boom waar we onder stonden. Niet zo handig dus om daar te staan maar we hadden allemaal (de Amerikanen en ik) nog het idee dat mieren hun nest bouwen op de grond. In Cambodja gaat dat dus anders, daar bouwen ze hun nest in de boom, aan het eind van een tak. Zelfs de mieren doen hier anders dan in het westen ...
Vraagt plotseing een van de Cambodjaanse jongens of ik weleens mier heb gegeten. Ehm, nou nee, wat denk je zelf? Dus ik vrraag hem of hij ze wel eet en ja hoor, hij steekt zo een miet in zijn mond. Ik geloof dat mijn ogen zo groot werden als schoteltjes vol ongeloof. Vervolgens biedt hij mij er eentje aan en ondanks mijn ongeloof, heb ik er eentje in mijn mond gestopt. Gelukkig was ie al wel onthoofd (en dus dood) zodat ie me niet kon bijten. De belofte was dat het lekker en zoet zou zijn. Tegenwoordig stel ik me er wel vragen bij als ze dat zeggen. De Cambodjanen lagen overigens in een deuk toen ik die mier gewoon opat. Niet omdat ik die mier at maar meer omdat het helemaal niet zoet was maar zuur. Dat laatste viel overigens nogal mee, ik heb ondertussen dingen gegeten die zuurder zijn dan die mier. Het schijnt dat ze heel gezond zijn, evenals tarantula's. Die heb ik overigens nog niet gegeten maar dat staat nog wel op mijn lijstje om te proeven ...

Tot zover het eten, het verkeer is ook iets wat compleet anders is.
Allereerst zijn er in het hele land geen snelwegen. Stoplichten zijn er wel, zo af en toe maar is echt een zeldzaamheid. Zebrapaden heb ik tot nog toe alleen in Phnom Penh gezien en zelfs daar zijn het er niet veel. Overigens moet hier wel van alles bevoorraad worden en moeten ook de grote zeecontainers vervoerd worden, dat gebeurt vooral over de weg. Er wordt trouwens best aardig door gereden, als het kan.
Verder heeft hier bijna iedereen een motorbike, een brommer dus, en daar wordt ook van alles op vervoerd. Hier op het platteland draagt overigens bijna niemand een helm. In Phnom Penh draagt alleen de chauffeur een helm, net als de chauffeur van de tuktuk. Maar hier dus niemand en niemand schijnt zich er druk om te maken. Er is wel politie maar ik heb nog geen idee van wat die hier doen, behalve fysiek aanwezig zijn. Oh ja, ze regelen zo af en toe het verkeer, als het in het centrum te druk wordt. Iets anders heb ik ze nog niet zien doen.

Wat nog meer Cambodjaans is, is dat de pinautomaten niet schijnen te werken in het weekend. Ik denk dat er hier letterlijk iemand binnen in de bank achter de automaat zit om het geld erin te stoppen ;-). Wel goed voor de werkgelegenheid, zou ik zeggen. Maar ik vond het toch wel enigszins irritant want dat ontdek je op het moment dat je er gebruik van wilt maken. Helaas pindakaas, dat wordt wachten tot maandag. Gelukkig zal ik niet om komen van de honger, het hostel werkt op rekening, net als alle andere hotels en guesthouses.

Heb ik verder nog iets bijzonders gedaan of gegeten? Ehm ... ja, verse tamarinde zo van de boom. En natuurlijk werd me wederom beloofd dat het zoet zou zijn maar natuurlijk is het dat niet. Het gekke is dat de mierennesten vooral in de tamarindeboom hangen. Misschien dat daarom de mieren zuur smaken, omdat ze tamarinde eten. En daarnet heb ik khmerstyle mango gegeten, met de helft van de staff in het hostel. Erg lekker moet ik zeggen en dat werkt vast ook wel met de zoete variatie :-)

Oh ja, gisteren heb ik ook nog Durian gegeten, voor het eerst in mijn leven.
Als ik morgen naar de markt ga, zal ik er een foto van maken. Volgens de groep Singaporezen moest ik dat toch echt proeven want volgens hen was het ' the king of fruits'. Dat wil ik dan dus wel proberen al moet ik eerlijk zeggen dat ik de geur van Durian echt verschrikkelijjk vindt. Die sterke geur is de reden dat ik het nooit eerder geprobeerd heb, echt zo vies is de geur. Maar zo vies als de geur is, zo lekker smaakt het. Bovendien schijnt het ook nog eens heel gezond te zijn.

Genoeg voor nu, ik ga maar eens wat te eten bestellen in plaats van erover te schrijven.

Tot de volgende blog allemaal en nog een fijn weekend!

Anne-Marie