Pinnen in Kampong Speu

Dat is echt weer zo'n ervaring waarvan je denkt 'typisch Cambodja'.

Vorig weekend wilde ik eigenlijk even weg uit Kampong Speu want er valt hier niet zo heel veel te beleven. Nou heb ik nog lang niet alles ontdekt maar toch ... de rest van het land schijnt ook wel de moeite waard te zijn en ik wil ook wel graag naar het strand en de bergen. Die twee zijn hier goed te combineren dus dat leek me een strak plan. Ik was wel aan het einde van mijn cash mdat ik, sinds ik in Cambodja ben, nog maar 1x had gepind. Op zich is dat best wel knap, als je bedenkt dat ik met 50 dollar = 200.000 riel zo'n 2 weken heb gedaan. Ik moet er wel bij zeggen dat daar mijn hostelrekening niet bij zit dus slapen en eten doe ik op rekening.

Het was dus vorige week zaterdag dat ik dat had bedacht en ook dat ik dan eerst maar eens moest gaan pinnen. Aan de straat waar het hostel zit, bevinden zich 4 commerciele banken, allen voorzien van een pinautomaat met het opschrift 24/7. Jippie en dat in een provincieplaats als Kampong Speu. Dus ik op pad, op zaterdagmiddag met nog maar 1000 riel op zak. Het klinkt heel wat maar omgerekend is dat ongeveer 20 eurocent. Ik kan daar dan wel weer een klein flesje water voor kopen, of een brommertaxiritje van de markt naar het hostel.

De dichtsbijzijnde bank is ongeveer 10 minuten lopen (Cambodjanen vinden dat al best wel ver, daar moet je toch zeker een brommertaxi voor nemen) maar die accepteerde alleen maar Visa. Laat ik nou net geen Visa hebben maar een Mastercard. Dus helaas, met allebei mijn passen lukte het niet om geld uit de muur te halen. Op naar de volgende bank dan maar. Ook daar geen geluk en zo heb ik 4 verschillende banken geprobeerd, helaas zonder succes. Eigenlijk had de laatste bank zeker moeten werken want de Canadian Bank accepteert alle mogelijke soorten van kaarten, ook mijn 'gewone' Nederlandse pinpas. Alleen dus niet op zaterdag en als je denkt dat de automaat dan aangeeft waarom je geen geld krijgt ... nee hoor, ze bedanken je voor je bezoek en hopen dat je nogeens komt. Ik begreep er niets van, bij alle pinautomaten stond toch duidelijk 24/7 en dat begrip lijkt me redelijk internationaal. Ik dus zonder geld terug naar het hostel. Van mijn laatste 1000 riel heb ik halverwege een brommertaxi genomen. De zon deed inmiddels heel goed zijn best om de temperatuur naar hoge waardes te brengen, wat haar goed gelukt is.

In het hostel aan de manager vertelt wat er aan de hand was en het antwoord was 'ja, maar het is weekend' (ehm, hoe zit het dan met 24/7? Ja dat werkt wel maar niet in het weekend. Huh? 24/7 niet in het weekend? Nee, en het is independence day dus er is ook niemand te bereiken. Probeer het morgen nog maar eens en anders wacht je tot maandag. Maar waar heb je geld voor nodig dan? Je kunt toch gewoon hier blijven? Ja, gelukkig kan dat en er zit ook niets anders op. Dus, oke ik blijf nog wel een weekend in het hostel. Dat ik verder ook niets kon kopen, tja, waar maak je je druk over. Ik heb me daar zaterdagmiddag gewoon bij neergelegd. Ik kon er niets anders van maken.

Zondag was zo ongeveer hetzelfde verhaal, al kwam ik bij sommige pinautomaten wel 1 klein stapje verder. Maar nog steeds geen geld.
Op maandag heb ik dan maar weer een dappere poging ondernomen en ditmaal vertelde de bewaker dat de bank gesloten was en ik het toch echt met de pinautomaat moest doen. Ik stond met mijn neus voor het bordje met openingstijden dus ik heb ze daar netjes op gewezen maar helaas, het bleek independenceday te zijn (ja, alweer en nog steeds). Hier is dat dus niet 1 dag maar 3 dagen. Ik zal ze de suggestie geven om er een 's' achter te zetten zodat het duidelijker is ... Oh nee, dat maakt niet uit want Cambodjanen spreken die laatste s toch niet uit. Bij het tellen in het Engels komen ze dus tot sick - one, two, three, four, five, sick. En vervolgens bij het schrijven, schrijven ze six als ze willen schrijven dat ze ziek zijn. Verder zijn het hele lieve mensen hoor, echt schatten die boedhisten (en dat meen ik serieus).

Eindelijk was het dan toch dinsdag geworden en in de hoop dat de independencedays eindelijk voorbij waren, ging ik maar weer vol goede moed een poging ondernemen om aan geld te komen. Uiteindelijk bleek ik bij de bank te moeten zijn die het verst weg was, wel een half uur lopen van het hostel. Mijn geduld werd beloond, op de eerste werkdag na een lang weekend werkte de pinautomaat weer. Ik denk serieus dat er hier in Cambodja iemand achter de automaat zit die netjes het geld uittelt en het dan in de automaat doet. Is natuurlijk wel goed tegen de werkloosheid.
Of zouden ze op vrijdagmiddag de automaat leeghalen om het op maandag weer te vullen? Ik heb er wel van geleerd dat ik hier in het weekend niet moet proberen om te pinnen en dat ik eerder moet gaan pinnen dan dat mijn geld helemaal op is.

Eindelijk ga ik dan morgen een paar dagen weg. En dat komt heel goed uit want morgen is het waterfestival/volle maanfestival en dat gaat deze dame vieren in Kampot. En nu maar hopen dat het niet regent anders wordt het een waterfestival x veel.

Over de regen en het waterfestival de volgende keer meer.
Ik wens iedereen een heel fijn weekend en veel leesplezier.

Tot de volgende keer!

Anne-Marie